BSSB.BE  Instytut Spraw Publicznych  01.10.2018

Poland

 

* Pomoc na rzecz wymiany handlowej polega na wspieraniu krajów partnerskich w ich wysiłkach na rzecz rozwijania potencjału ekonomicznego i rozszerzania wymiany handlowej jako koła zamachowego rozwoju i ograniczania ubóstwa.

 

Koncepcja ta, z chwilą jej inauguracji w 2005 r. przez Światową Organizację Handlu (WTO), stała się ugruntowanym sposobem działania w obszarze współpracy na rzecz rozwoju mającym na celu wspieranie krajów rozwijających się w czerpaniu korzyści z wymiany handlowej.

 

Obejmuje ona szeroki zakres obszarów, w tym politykę handlową, przepisy i standardy dotyczące handlu, infrastrukturę gospodarczą (np. energetyczną, transportową, telekomunikacyjną) oraz tworzenie potencjału produkcyjnego w sektorach ukierunkowanych na eksport, takich jak rolnictwo, rybołówstwo i produkcja1 . W odpowiedzi na działania WTO Unia Europejska opracowała w 2007 r. strategię dotyczącą pomocy na rzecz wymiany handlowej2 zatytułowaną „Zwiększenie wsparcia UE przeznaczonego na potrzeby w zakresie handlu w krajach rozwijających się”.

 

Jest to wspólna odpowiedź UE i państw członkowskich, mająca na celu dostarczenie pomocy krajom rozwijającym się, a w szczególności krajom najsłabiej rozwiniętym (LDC), w integracji z opartym na określonych zasadach handlem światowym i w skuteczniejszym wykorzystywaniu handlu do pobudzania wzrostu gospodarczego i ograniczania ubóstwa.

 

Dziesięć lat później, wraz ze wzrostem coraz bardziej złożonych globalnych łańcuchów wartości, sytuacja gospodarcza znacząco się zmieniła. Również kontekst polityczny uległ fundamentalnym zmianom – zarówno w skali globalnej, w szczególności w związku z Agendą na rzecz zrównoważonego rozwoju 20303 , jak i na poziomie Unii Europejskiej, ze względu na globalną strategię na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej4 , nowy Europejski konsensus w sprawie rozwoju5 oraz strategię „Handel z korzyścią dla wszystkich”6 .

 

Celem niniejszego komunikatu jest aktualizacja obecnej strategii pomocy na rzecz wymiany handlowej w świetle opisanych powyżej zmian. Zaproponowano w nim ukierunkowane na wyniki, zintegrowane podejście do pomocy i inwestycji na rzecz wymiany handlowej, z wykorzystaniem w najpełniejszy możliwy sposób dostępnych narzędzi politycznych UE, aby zwiększyć ich ogólny wpływ na wzrost gospodarczy i ograniczenie ubóstwa.

 

W komunikacie położono nacisk na tworzenie większej liczby lepszych miejsc pracy oraz na kraje najbardziej potrzebujące pomocy, w szczególności LDC. 2 POMOC UE NA RZECZ WYMIANY HANDLOWEJ W OKRESIE OSTATNICH 10 LAT W ciągu ostatnich dziesięciu lat UE i państwa członkowskie uzyskały pozycję największego światowego dawcy pomocy na rzecz handlu, pokrywając jedną trzecią całkowitej kwoty wydatków na ten cel7 .

 

Łącznie zobowiązania UE w ramach pomocy na rzecz wymiany handlowej wzrosły w okresie od 2007 do 2015 r. o ponad 85 %, sięgając kwoty 96,79 mld EUR. W samym tylko 2015 r. kwota zobowiązań osiągnęła rekordowy pułap 13,16 mld EUR. Ważnym elementem koncepcji pomocy na rzeczy wymiany handlowej jest pomoc związana z handlem8 (TRA), której wartość docelową w kwocie 2 mld EUR osiągnięto w 2008 r., dwa lata przed terminem.

Do 2015 r. kwota roczna osiągnęła znaczący poziom 2,8 mld EUR, co sprawiło, że całkowite środki przekazane w okresie 2007–2015 r. sięgnęły 21,5 mld EUR. Państwa Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) otrzymały 37 % tej kwoty. Wsparcie dla LDC w ujęciu absolutnym zostało utrzymane na stabilnym poziomie, sięgając w okresie 2007– 2015 r. blisko 18 mld EUR (19 % całkowitej pomocy UE na rzecz wymiany handlowej), natomiast w kategoriach względnych uległo obniżeniu z powodu zwiększenia całkowitej pomocy UE na rzecz wymiany handlowej.

 

 

Publikacja nie jest redakcyjna. Odzwiercie dla towyłącznie punkt widzenia i argumentację autora. Publikacja zostałaza prezentowana w prezentacji. Zacznij od poprzedniego wydania. Oryginał jest dostępny pod adresem: Instytut Spraw Publicznych

 

BSSB.BE